Τις τελευταίες ημέρες δημοσιεύτηκαν από την ΕΕ οι τιμές παραγωγής και πώλησης της ηλεκτρικής ενέργειας και επιβεβαιώθηκε αυτό που ξέραμε, αλλά οί κυβερνήσεις το έκρυβαν πολλά χρόνια, ότι είναι οι πιό ακριβές και ταυτόχρονα οί πιό ρυπογόνες.
Το ερώτημα που γεννιέται: αφού έχουμε την πιό φθηνή πρώτη ύλη για το 80% περίπου της παραγωγής, τον λιγνίτη, γιατί είμαστε οι πιό ακριβοί;
Γιατί επιβαρύνονται τα ελληνικά νοικοκυριά, ακόμη και τα χρόνια της κρίσης και οι ελληνικές επιχειρήσεις με την πιό ακριβή ηλεκτρική ενέργεια;
Οι ευθύνες είναι διαχρονικές και κυρίως πολιτικές με την κάθε επόμενη κυβέρνηση να έχει όλο και πιό μεγάλη, γιατί διόγκωνε τα προβλήματα και άφηνε την ΔΕΗ να καταρρέει.
Η αγορά ενέργειας απελευθερώθηκε στις χώρες της ΕΕ πρίν περίπου 20 χρόνια με στόχο την κατάργηση των μονοπωλίων, κυρίως κρατικών, να βελτιώσει την παραγωγικότητα, να προσφέρει περισσότερη και φθηνότερη ενέργεια.
Και ενώ αυτό σταδιακά, άλλες χώρες πιό γρήγορα όπως η Γερμανία και άλλες πιο αργά, όπως η Γαλλία, το πέτυχαν, η χώρα μας κάθε χρόνο πήγαινε και χειρότερα.
Η Ελλάδα παραβιάζοντας συνεχώς τις κοινοτικές οδηγίες, ή ζητώντας αναβολές, για το άνοιγμα τόσο της παραγωγής όσο και της εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας, φόρτωνε στην ΔΕΗ, στους καταναλωτές και στον κρατικό προϋπολογισμό κάθε χρόνο και μεγαλύτερες επιβαρύνσεις.
Πρόστιμα για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τις λιγνιτικές μονάδες, πού οι περισσότερες είναι πολύ παλιάς τεχνολογίας, πρόστιμα για το μη άνοιγμα της αγοράς, με την επιδότηση των ιδιωτικών εταιρειών παραγωγής και εμπορίας.
Καθυστερώντας τραγικά να διασυνδέσουμε τα νησιά με την Ηπειρωτική Ελλάδα, επειδή πίεζαν οί μεταφορείς του πετρελαίου, όπως φυσικά και την ανάπτυξη των ΑΠΕ, οι επιβαρύνσεις γινονται ακόμη πιό μεγάλες.
Δυστυχώς, οι τελευταίες κυβερνήσεις και κυρίως των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρ’ ότι υπέγραφαν μνημόνια και δεσμεύονταν να βρουν λύσεις, ουσιαστικά δεν έκαναν τίποτα.
Η σημερινή κυβέρνηση, πού υπόσχονταν ότι θα εξυγίανε την ΔΕΗ και θα άνοιγε τις αγορές, χωρίς να επιβαρυνθούν οί καταναλωτές, η ΔΕΗ και ο κρατικός προϋπολογισμός, κάνει το ακριβώς αντίθετο, μέχρι τώρα.
Για να λύσει προσωρινά το πρόβλημα ρευστότητας της ΔΕΗ αύξησε τα τιμολόγια και της έδωσε 200 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό έναντι και μελλοντικών οφειλών για την ενίσχυση των νησιών και η ελάχιστη μείωση του ΦΠΑ, που έκανε για επικοινωνιακούς λόγους, πέραν ότι σημαίνει απώλειες εσόδων για το δημόσιο, υπολείπεται πολύ των αυξήσεων.
Ακόμη χειρότερα, η ίδια κατάσταση επικρατεί και στα άλλα τρία άτυπα καρτέλ: τράπεζες, τηλεπικοινωνίες, διαδίκτυο και στην λιανική αγορά, τα super market.
Δηλαδή στην χώρα μας, όσο μεγάλωνε η κρίση και μειώνονταν τα εισοδήματα, τόσο τα βασικά αγαθά και υπηρεσίες αυξάνονταν και σε κάθε περίπτωση είναι πιό ακριβά από τα αντίστοιχα στις χώρες της ΕΕ και φυσικά χαμηλότερης ποιότητας.
Η Επιτροπή Ανταγωνιστισμού, ή κυβέρνηση και τα κόμματα πρέπει να ασχοληθούν πιό σοβαρά.
