«Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές», είπε ο εθνικός μας ποιητής.
Δυστυχώς, μερικοί σε κρίσιμες στιγμές της πατρίδας μας το αντέστρεψαν, όχι για να υπηρετήσουν έναν εθνικό σκοπό, αλλά τα δικά τους στενά και ιδιοτελή, πολλές φορές, συμφέροντα.
Συμφέροντα αλλότρια, πολιτικά, κομματικά, συντεχνιακά, προσωπικά.
Είναι επίσης βέβαιο ότι ανάλογες φράσεις υψηλής έμπνευσης, ξεχωριστών ανθρώπων, καθολικά αποδεκτών στη συλλογική συνείδηση των λαών, πολλές φορές τις έχουμε μετατρέψει σε καταναγκαστικά στερεότυπα για ποικίλες χρήσεις.
Συχνά μάλιστα δεν γνωρίζουμε καθόλου το ιστορικό πλαίσιο και την αιτία για την οποία διατυπώθηκαν, όπως η φράση αυτή, γι’ αυτό και εύκολα αποδεχόμαστε τη διαστρέβλωσή τους.
Η αλήθεια είναι μια λέξη που περιέχει ένα νόημα, μια ηθική αξία, που ήταν στον πυρήνα του ελληνικού πολιτισμού της κλασικής αρχαιότητας.
Είναι το αντίθετο της λήθης, όχι κατ’ ανάγκην για τιμωρητικούς λόγους, αλλά πρωτίστως για παιδαγωγικούς, ατομικούς και συλλογικούς.
Δυστυχώς, στην εποχή της προπαγάνδας, που σήμερα ονομάζεται επικοινωνία, οι λέξεις χάνουν τα βαθιά τους νοήματα και τις ηθικές αξίες, γίνονται όπλα αθέμιτης επιρροής.
Να σκεφτόμαστε ελεύθερα είναι πάντα το ζητούμενο.
