Καλημέρα και καλή δύναμη, ο δρόμος είναι δύσκολος, ο χρόνος αβέβαιος, πρέπει να βρούμε την θέση μας και θα την βρούμε.
Η αβεβαιότητα των εξελίξεων στον κόσμο και στην χώρα μας, για τις επιπτώσεις της πανδημίας, δημιουργεί σε άλλους άγχος, σε άλλους φόβο και σε μερικούς πανικό.
Οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, που έχουν προστεθεί σε αυτές της υπερδεκαετούς κρίσης, αρχίζουν να εμφανίζονται, για άλλους περισσότερο και για άλλους λιγότερο, μειώνοντας τις ψυχολογικές μας αντιστάσεις.
Κανείς όμως δεν θέλει να σκέφτεται, τι θα υπάρχει, όταν και όποτε τελειώσει η πανδημία.
Άκουσα με ικανοποίηση την απόφαση της Κομισιόν να αναστείλει τους σκληρούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας του Συμφώνου σταθερότητας, που πήρε σε χρόνο ρεκόρ, χωρίς διαφωνίες και συγκρούσεις, με τηλεδιάσκεψη.
Ο κορονοιός είναι παντού και καμία χώρα δεν μπορεί να αποφύγει τις υγειονομικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, γιαυτό δεν χρειάστηκαν πολλές συζητήσεις και χάσιμο χρόνου.
Θυμήθηκα το 2009-2010, όταν οι επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης, που ξεκίνησε το 2007 από τις ΗΠΑ, έριχνε την σκιά της στην ΕΕ.
Τότε οι χώρες με μεγάλα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα, με πρώτη την δική μας, βρέθηκαν σε δυσμενή θέση.
Η θέση τους έγινε τραγική, όταν η πανικόβλητη ευρωζώνη, χωρίς γνώση και μηχανισμούς αντιμετώπισης της κρίσης, επέλεξε να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας, για να μην διαχυθεί και σε αυτούς η κρίση, μέσα στην οποία χωρίς να αλλάξει τους δημοσιονομικούς κανόνες, σχεδίασε την αντιμετώπισή της.
Το πρωί άκουσα τον αρμόδιο υφυπουργό της δημοσιονομικής πολιτικής κ. Σκυλακάκη, να μιλάει ορθώς, πολύ συγκρατημένα για τις οικονομικές εξελίξεις και τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας, παρ’ ότι, τυπικά δεν υπάρχουν οί περιορισμοί του Συμφώνου σταθερότητας.
Καμία σχέση με την συμπεριφορά της ΝΔ των Ζαπείων, πολύ περισσότερο με την συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ.
Τότε, ήταν οι πρώτοι αντιμνημονιακοί, θα έσκιζαν τα μνημόνια, τώρα η ίδια η Ευρωζώνη έσκισε τους δημοσιονομικούς κανόνες και όλοι είναι συγκρατημένοι και αυτό είναι πολύ καλό. Καταλαβαίνω, όλοι ήθελαν την εξουσία, η χώρα, η οικονομία η κοινωνία, πλήρωσε και πληρώνει.
